Sanktuarium Matki Boskiej Królowej Polskiego Morza
Pochodzący z końca XIX stulecia neogotycki kościół w Swarzewie to znane Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polskiego Morza. W ołtarzu głównym, za obrazem Madonny Tronującej z Dzieciątkiem, który jest podnoszony, umieszczona jest drewniana figurka Matki Boskiej Patronki Rybaków (I połowa XV wieku). Jest ona zaliczana do tak zwanych "Pięknych Madonn". Figurka stoi na złotym cokole, otoczona promieniami w tym samym kolorze. Rzeźba przedstawia młodą Bogarodzicę o uśmiechniętym wizerunku. Na dole widnieje czerwona szata, na którą narzucony jest zloty płaszcz. W prawej dłoni trzyma berło i różaniec, a w lewej małego Jezusa, który rozkłada rączki w geście błogosławieństwa, trzymając jednocześnie kulę ziemską. Figura została koronowana w 1937 roku.
Z historią figurki jest związanych kilka legend. Jedna z nich mówi o żaglowcu, który tonął w czasie sztormu a załoga statku modliła się o ocalenie przed okrętową figurką Matki Bożej z Dzieciątkiem. Prośby żeglarzy zostały wysłuchane i wkrótce znaleźli się na lądzie, a z morza, wydobyli figurkę i ustawili ją w pobliżu studzienki. Według innej legendy rzeźba pierwotnie przeznaczona była dla Gdańska, lecz przewożący ją statek rozbił się a statuetka wypłynęła na brzeg. W Swarzewie nie było wówczas kościoła, więc figurkę przeniesiono na Hel. Tam była przechowywana aż do czasów reformacji, kiedy to wrzucono Madonnę w morskie fale. Figurka ponownie wypłynęła w Swarzewie, co uznano za cud i postanowiono właśnie tu wybudować sanktuarium maryjne.
W kościele poza wspomnianą rzeźbą, po bokach ołtarza znajdują się obrazy św. Barbary i Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Warto również zwrócić uwagę na obraz - mapę z XVII stulecia, która przedstawia Zatokę Pucką oraz kościoły w Swarzewie, Pucku i Helu, barokowy ołtarz z alabastru, gotycką Pietę i polichromie zdobiącą wewnętrzne ściany kościoła. Idąc w kierunku morza, po lewej stronie drogi, mijamy kapliczkę zbudowaną przez rybaków w 1775 r. na planie koła. Według legendy stoi ona w miejscu, gdzie jest studzienka, przy której pojawiła się cudowna figurka. W środku kaplicy znajduje się studzienka, a także tablica z opisem historii figurki.
Od XIX wieku pielgrzymi przybywają do sanktuarium na dwa odpusty, w niedzielę po 16 lipca i w niedzielę po 8 września. Pierwszy odpust nosi nazwę Matki Boskiej Szkaplerznej - nazywany "odpustem małym", drugi natomiast Narodzenia NMP, Matki Boskiej Siewnej lub "duży odpust".
Twoje ulubione obiekty
0
